Tελειωσε. Οτι & να γραψω , οτι & αν νιωσω ολα καταληγουν στο αποτελεσμα της καταστασης. Τελειωσε. Σ'ευχαριστω που επι 2 χρονια μου εδειξες πως ειναι να σ'αγαπαει ενα ατομο χωρις ορια..Να σε περιμενει οταν σε πιανουν οι αμφιβολιες & φευγεις μακρια του. Σ'ευχαριστω που με προσεχες οταν δεν προσεχα ουτε 'γω η ιδια τον εαυτο μου. Σ'ευχαριστω που ανεχτηκες & την ασχημη πλευρα του εαυτου μου(Νευρα,ζηλια).Σ'ευχαριστω που με εκανες να νιωσω ολα τα συναισθηματα στην κορυφωση τους. Σ'ευχαριστω που μεσα απο αυτο με εκανες να ωριμασω & να μαζεψω ομορφες στιγμες. Τελειωσε ομως. Δν εβγαζε πουθενα τους τελευταιους μηνες.
Να προσεχεις τον εαυτο σου , γτ τον αγαπησα πλ..

Σου αξιζουν τα καλυτερα & μια μερα ειμαι σιγουρη πως θα τα βρεις. Γτ οπως μου ειχες πει & εσυ ατομα που θελουν με ολο τους το ειναι να νιωσουν και να δωσουν αγαπη εχουν περισσοτερες πιθανοτητες απο τους αλλους να τα καταφερουν.

Α ν τ ι ο ....

Aφήνω τον εαυτό μου ελέυθερο να επιστρέψει στις στιγμές που με έχουν σημαδέψει και στα ταξίδια του μυαλού μου σου κρατάω μία Θέση ..

Ο ανθρωπος αναζητα μερη για να αποτραβηχτει.Κατοικιες στη στερια,στη θαλασσα!! τι αφελης επιθυμια!Σε οποιαδηποτε στιγμη το καταφυγιο βρισκεται μεσα στον ιδιο του τον εαυτο. Πουθενα αλλου δεν θα βρει περισσοτερη γαληνη και ευτυχια απ οτι στην ιδια του την ψυχη!

Τι θα ήταν το σωστό αν δεν υπήρχε το λάθος;
Τι θα ήταν η μουσική αν δεν είχε μέσα της πάθος;
Τι θα ήταν το αληθινό αν δεν υπήρχε το ψεύτικο;
Τι θα θεωρούσες χαζό αν δεν ξεχώριζες το έξυπνο;
Τι θα 'ταν η ζωή αν ποτέ δεν ήταν εντάξει;
Τι θα ήταν ο νικητής αν κάποιοι άλλοι δεν είχαν χάσει;
Τι θα 'ταν ελπίδα χωρίς την απογοήτευση;
Τι θα΄ταν ψαγμένο αν αυτό δεν είχε εξήγηση;
Πες μου τι θα ήταν το λίγο αν δεν υπήρχε το πολύ;
Τι θα ήτανε το μέλλον αν δεν είχε παρελθόν;
Πώς θα ήταν να υπάρχεις μα είσαι πάντα απών;
Τι θα΄ταν το μαύρο αν δεν υπήρχε το άσπρο;
Τι θα ήταν καλό αν τίποτα δεν ήταν σκάρτο;
Τι θα ήτανε το φως αν δεν υπήρχε το σκοτάδι;
τι θα'ταν η αχαριστία αν δεν τους έκανες τη χάρη;
τι θα΄ταν σίγουρο αν δεν υπήρχε το "ίσως";
Πες μου τι θα ήταν η αγάπη αν δεν υπήρχε το μίσος¨;

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

«Σε είχα δει σε μια ζωγραφιά ξαφνικά έγινες νότες.

Σε είχα αφήσει κρυμμένο μέσα στο μυαλό μου, ξαφνικά έγινες λέξεις.

Ήσουν ξεχασμένoς στο σκοτάδι και είπα να σε κάνω όνειρα.

Αυτά πέρασαν πια, τώρα σε ψάχνω κάθε μέρα που περνά για να σε κάνω στιγμή από το παρελθόν.»

αποσπασμα απο το βιβλιο η ''εξομολογηση''.

..''Ρεμάλια ακούστε:Τον έρωτα τον έχετε καταντήσει ξεφτίλα.Το μυαλό σας είναι μόνο στο κρεβάτι,εντάξει?Λοιπόν... ο έρωτας,ο αληθινός Ερωτας θέλει καρδιά και τέχνη.Θέλει να ψάξεις να βρεις στον άλλον την ουσία του.Εσείς κοιτάτε το απόξω.Εντάξει,δεν λεω.Χρειάζεται και αύτο,όμως ο άνθρωπος πάει μπροστά με την καρδιά και με τ΄όνειρο,αυτο να θυμάστε''...

Tρελαίνομαι να σε ακούω να γελάς, να κλαίς, να μιλάς, να σε βλέπω να κοιτάς, να αισθάνεσαι, να σκέφτεσαι, να στεναχωριέσαι και να σε χαρούμενος.

Τρελαίνομαι για τις αγκαλιές σου και τα τσιμπήματα σου, τις φωνές σου και τα παράπονα σου.

Τρελαίνομαι που σε εκτιμώ όταν είσαι μακριά μου και αδιαφορώ όταν είσαι εδώ κοντά μου.

Τρελαίνομαι…

Ειναι στιγμες που εχω βαρεθει τους παντες & τα παντα.. Που αυτη η συνηθεια της καθημερινοτητας εισχωρει ολο & περισσοτερο μεσα μου .. Τι μπορω να κανω εγω σε αυτη τη περιπτωση?Να αναζητησω η να δημιουργησω κατι καινουργιο.. Ετσι & εφτιαξα αυτο το blog, Σκεψη της στιγμης που ελπιζω να μου βγει σε καλο.Καλως σας βρηκα λοιπον !